“Rust in de ziel is het allerhoogste geluk”, een chinese wijsheid die ik jullie allen toewens voor het nieuwe jaar. Rust en geluk, dat willen we allemaal wel. Maar bij het woord ziel begint onze verwarring. Want wat is dat precies, de ziel. Het is een omschrijving van dat wat we niet kunnen omschrijven. Andere woorden daarvoor zijn het Zelf, onze bron, onze Boeddhanatuur, universeel bewustzijn, open aandacht…..allemaal benaderingen van dat wat we werkelijk zijn, maar niet is te omschrijven, niet is te kennen. We denken dan ook dat we iets moeten doen om rust in de ziel te verwerven. Maar die rust is er al. De ziel is rust, is vrede, is een neutraal vlak waarin alles zich afspeelt.  Om die verwarring te ontwarren doen we yoga: “Yoga is het stilleggen van de wervelingen van de geest, zodat het ziende thuis komt in zichzelf ”.  Dat betekent dat we de geest kalmeren, tot rust brengen, zodat we helder kunnen zien wie we zijn. Namelijk : rust, vrede, stilte, leegte. Daartoe kunnen we de adem inzetten, want de adem is de verbinding tussen het fysieke lichaam, het meest grofstoffelijke, en de mentale, emotionele en spirituele lichamen, de meer subtielere lichamen, die het Zelf, onze bron omhullen. De adem die heel concreet voelbaar is in het lichaam is de toegangspoort tot onze bron.

Merk je gewoontepatroon de hele dag door om het onprettige te vermijden en het prettige vast te willen houden. Misschien doe je dat door heel erg je best te doen of juist door terug te houden, in beide gevallen doe je dat vanuit angst. Angst om het ongemak te ervaren, angst om het gemak los te laten. En we weten dat angst verkrampt. Angst zet vast. Bevrijd jezelf van deze verkramping in het leven, door enkel te zijn met dat wat is: de inspanning die nodig is, de ontspanning die mogelijk is.  In de yogabeoefening hoor ik vaak: ik wordt dan duizelig, benauwd of misselijk. De uitnodiging is om te zijn met die duizeligheid, benauwdheid of misselijkheid. Ook met pijn, om daar mee te zijn, met een onderscheid tussen rode en groene pijn. Rode pijn vraagt om een reactie anders ontwikkel je blessures. Met de uitnodiging om ook daarmee te zijn als je een yogahouding niet kunt uitvoeren door een blessure. Groene pijn daarentegen is een pijn die te verdragen is. Het voelen, ervaren van het ongemak en het laten. Zodat alles wat zich aandient gelijkwaardig ervaren wordt, zonder voorkeur of afkeer. Niet langer het bestendigen van angst, maar het ontwikkelen van vertrouwen. En dat kun je oefenen door lang en onbeweeglijk in de houding te blijven. In verbinding met dit ademende lichaam waarin alles tegelijkertijd plaatsvindt, zowel het ongemak als het gemak. Voorbij prettig en onprettig. En dan zul je merken dat er een diepe rust en ruimte ontstaat. Een gevoel van opluchting, je hoeft niet langer continue weg te rennen voor ongemak en vast te houden aan gemak.   

Als we een vrije, natuurlijke adem van onder af ervaren, waarbij het middenrif, de motor achter de adem, optimaal kan uitslaan, dan voelen we ons vitaal en gezond, maar ook rustig en vredig. En zo zie je de verbinding tussen de adem, het lichaam en de geest. Een drie-eenheid. Maar ook omgekeerd, als we het lichaam ontspannen dan kan de adem vrij stromen, de geest wordt dan rustig en kalm. Als we kijken naar het lichaam dan wil het ook ontspannen. Maar iets zorgt ervoor dat er steeds spanning is, waardoor de adem niet vrij kan stromen. En dat is de geest. Doordat we vastzitten in ons gewoontepatroon van het onprettige te vermijden en het prettige vast te willen houden is er voortdurend spanning. Want alles is veranderlijk, vergankelijk. Het prettige is niet vast te houden, het onprettige niet te vermijden. Als we dat wel willen, dan levert dat spanning op. De uitnodiging is dan ook om uit die gewoontepatronen te stappen. In de yogabeoefening zou je als je iemand bent die geneigd is om telkens  terug te houden iets verder kunnen gaan en verstillen in de houding. En als je iemand bent die altijd ontzettend haar best doet om in plaats van 120% , 80% te doen, maar er wel heel wakker en alert bij blijven. Want de geest gaat zich dan algauw vervelen. Dus stap uit je comfortzone bij het beoefenen van de yoga en blijf voelen en ervaren van binnen en laat het! Let it be. Dan zul je merken dat de geest zich ontspant, het lichaam ontspant, de adem vrij kan stromen.