De adem ervaren in de hele borst is een prachtige hartopener en geeft vertrouwen in de voortgang van het leven. Met de hele borst wordt bedoeld het middenrif, de flanken, het borstbeen, de bovenrug en de sleutelbeenderen, die als een 6 puntige ster alle kanten uitzet door de adem. De adem in de hele borst ontstaat als we de onderbuik betrekken bij de adem. Het actief inzetten van de buikspieren laat de adem dan stromen tot in de hoge longtoppen. Spieren kunnen we aanspannen en loslaten. Als we de buikspieren krachtig intrekken bij de uitademing en op die manier het middenrif omhoog duwen, de longen leeg, kunnen we bij de inademing de buik optimaal loslaten, het middenrif zakt en de longen kunnen zich optimaal vullen tot in de longtoppen. Er is een optimale zuurstofopname en toename van vitaliteit. De adem in de hele borst geeft een gevoel van vreugde, compassie en mededogen. Dit is een volledige adem met beheersing van de buikspieren. Als we dan ook nog telkens de uitademing verlengen ten opzichte van de inademing, ademen we steeds meer vanuit de onderbuik, de adem die ons thuis laat zijn in onszelf, de adem die ons ons lichaam laat bewonen.  En zijn we geworteld in onszelf maar tegelijkertijd vitaal en wakker. Vol vertrouwen in de loop van het leven.

Hoe kunnen we leven vanuit het hart. Hoe kunnen we leven in onvoorwaardelijke liefde. Dat wat we in feite zijn. Of anders gezegd, daar waar we enkel zijn. We kunnen leven vanuit het hart door met name de borst (4^de chakra ) te openen door middel van achteroverbuigingen. Maar ook door de adem in de hele borst te ervaren. Door de adem beweging in het middenrif, de flanken, de bovenrug en de borst te ervaren. Dat is dus heel wat anders dan alleen in het bovenste gedeelte van de borst waar de adem vaak ervaren wordt als we gespannen zijn. De adem in de hele borst ervaren is mogelijk als de bron van de adembeweging diep in de onderbuik is. Daar begint de adembeweging. Daar zijn we verbonden met de aarde, verbonden met onszelf. Dat is de basis. Van daaruit brengt de adem de energie van de onderste chakra’s, voorbij 3^de chakra naar 4^de chakra. Daar waar we verbonden zijn met de wereld rondom, met de ander. Maar 3^de chakra laat zich niet zo snel passeren. 3^de chakra is het gebied van het ego, het ik-besef die graag wil begrijpen, analyseren en structureren. Het ik die van alles wil. En dat is een krachtige energie die je goed kan gebruiken om jouw doel te bereiken. Maar op het moment dat we ons identificeren met het begrijpen, analyseren en structureren beginnen we te oordelen, veroordelen, hebben we allerlei aannames, willen we ons gelijk halen,  is onze waarheid, dé waarheid en zetten we onszelf vast, verkrampen we. Die identificatie verhindert de energie stroom omhoog naar 4^de chakra. 3^de  chakra wil dan alleen maar gericht blijven op de onderste chakra’s , op de materie. Dus laten we beginnen met de adembeweging te ervaren bij de bron, de onderbuik, daar waar we thuis zijn in onszelf, zodat we van daaruit de borst kunnen vullen en één kunnen zijn met de ander, in onvoorwaardelijke liefde.

De manier van beoefening op onze yogamat is een afspiegeling van hoe wij omgaan met het dagelijkse leven. En als we die beoefening op de yogamat onder de loep nemen kun je er vanuit gaan dat de meesten van ons vermijdend oefenen. Of we nu terughoudend en voorzichtig oefenen, of heel erg ons best doen, of zonder aandacht oefenen, in alle gevallen is dat vermijdend. Door onze identificatie met de herinnering hoe het was, of onze identificatie met de projectie in de toekomst hoe we willen dat het wordt vermijden we dat wat is in het hier en nu. Vermijden we het onprettige en proberen we het prettige vast te houden. In die onmogelijke conditionering zitten we vast. Want het prettige is niet vast te houden en het onprettige niet te vermijden. Om ons nu te bevrijden van dit vermijdend oefenen kunnen we naar binnen keren in dit lichaam bij de adem, want het lichaam is hier en de adem nu. Keren we steeds terug in die nu-ervaring. Die steeds vaker maar ook steeds langer beleeft kan worden. En in dat nu is het volkomen stil, rustig en vredig. Is er een volledig aanvaarden. Maar ook een diep gevoelde vreugde. Verwondering over het leven dat zich manifesteert door ons heen. Ondanks of beter gezegd dankzij mijn schouderblessure kan ik de bewegingsbeperking ervaren, maar ook de bewegingsmogelijkheden die er nog zijn. Ben ik dankbaar voor dat wat er is, omdat ik mij niet laat meeslepen in de vergelijking met hoe het was of met het verlangen hoe ik wil dat het zou zijn. Dankzij de pijn ben ik bewust geworden van geen-pijn. Is er een diepe vreugde voelbaar geworden dat ik leef, dat ik beweeg, dat ik adem. Vreugde en dankbaarheid.