Als we naar een kleine kinderen kijken die net kunnen zitten dan zien we dat zij kaarsrecht en moeiteloos met een opgestrekte rug zitten. Op het moment dat ze naar school gaan en de hele dag op een stoel moeten zitten verdwijnt dat. Hoe kunnen we die moeiteloosheid in de oprichting terug vinden in onze houding? De sleutel hiertoe is meegaan met de zwaartekracht. Dat is een natuurwet, hoe meer die kracht naar beneden gaat hoe meer er een opwaartse kracht ontstaat die zijn weg vindt door het skelet omhoog. Maar dan dient het skelet wel goed gestapeld te zijn zodat er doorgifte van die kracht is. Heb je de knieën gebogen, het bekken gekanteld, de borst er wat uitgetild, het hoofd naar voren, dan zijn dat allemaal zogenaamde knikken in die keten. Onderbrekingen van die kracht omhoog en dat zullen we dan moeten compenseren met buitenliggende bewegingsspieren. Bewegingsspieren kun je kort en krachtig inzetten maar moeten daarna herstellen. Als ze de hele tijd aanspannen om de houding te dragen zonder herstel dan komen er chronische klachten. Dus meegaan met die zwaartekracht, zittend door de zitbeenderen heen en staand door het midden van de voetzool. De knieën , heupgewrichten, schouders en oren in één lijn boven het midden van de voetzool. Dan komt er ruimte en lichtheid in de houding die nu gedragen wordt door het skelet en die dieper gelegen houdingsspieren. Lichtheid en ruimte voor de adem. Met de nadruk op die onderste ademruimte die dient als een ademsteun. Want als je de adem kan ervaren in de onderste ademruimte, in de onderbuik, de bekkenbodem en de onderrug, weet je zeker dat er een verticale adembeweging kan zijn tot in de bovenste ademruimte, maar ook een horizontale adembeweging, vanuit de middelste ademruimte zijwaarts tot in de ellebogen. Dan is het lichaam vrij, de adem vrij. De geest vrij en kalm.

Adem en houding hebben een directe invloed op elkaar. Bij de juiste, natuurlijke houding is de ademkolom in de romp vrij en kunnen we die verticale adembeweging ervaren diep in de onderbuik en bekkenbodem tot in de hele borst, de sleutelbeenderen en de keel. En tegelijkertijd die horizontale adembeweging vanuit de flanken tot in de ellebogen.

Maar wat is een juist ‘rechte’ houding? We hebben allemaal in ons leven aanwijzingen gekregen om recht te zitten of te staan: knieën van het slot, bekken kantelen, buik intrekken, borst er wat uit tillen, enz.enz. Allemaal aanwijzingen die we direct in de prullenbak kunnen gooien, want het zijn allemaal aanwijzingen waarbij we onze buitenliggende bewegingsspieren moeten aanspannen om tot een zogenaamde rechte houding te komen.

De sleutel tot een juiste houding is het meegaan met de zwaartekracht. In het zitten meegaan met de zwaartekracht en je laten zinken loodrecht op de zitbotjes en in het staan in het midden van de drie punten van onze beide voetzolen: het midden van het punt in de hak, de wortel van de grote teen en de wortel van de kleine teen. Het is een natuurwet dat als je mee gaat met die zwaartekracht richting de aarde er vanzelf een kracht omhoog ontstaat die zijn weg vind door ons skelet. Het skelet geeft ons lichaam vorm en structuur. Als het juist gestapeld is, is er doorgifte van die opwaartse kracht omhoog vanaf de voeten of zitbotjes tot in de kruin. Een moeiteloze oprichting die ondersteund wordt door de daarom heen liggende musculatuur: de dieper gelegen houdingsspieren rondom het skelet. Houdingsspieren zijn zo geëvolueerd dat ze de hele tijd actief kunnen zijn om de houding te ondersteunen zonder dat ze moe worden. Als het skelet niet goed gestapeld is door bijvoorbeeld een ronde bovenrug met het hoofd wat naar voren, dan zal het lichaam de hele tijd de bewegingsspieren moeten inzetten om overeind te kunnen blijven. Maar bewegingsspieren kun je tijdelijk inzetten met veel kracht, maar moeten dan herstellen. Dus als ze chronisch aangespannen zijn ontstaan er klachten, in dit geval in de rug, de schouders en de nek. Meegaan met de zwaartekracht, zodat er een juiste, natuurlijke houding ontstaat, geeft ruimte voor die verticale en horizontale adembeweging. Omgekeerd ook: Kun je die verticale en horizontale adembeweging ervaren dan weet je dat de ademkolom vrij is, de houding gedragen door het skelet en de houdingsspieren.

Als we in die horizontale richting door de flanken heen ademen tot in de ellebogen, dan verandert onze houding. Dan verandert je stemming.  Omgekeerd ook: als onze houding verandert dan verandert de adem, verandert je stemming.

Het mobiliseren van de middelste ademruimte, die ring rondom het middenrif, die bestaat uit de rug, de flanken en aan de voorzijde de ribbendriehoek, maakt het middenrif vrij, zodat het optimaal kan uitslaan. Een vrije beweging van het middenrif vitaliseert en geeft zelfvertrouwen. Niet alleen het mobiliseren van de flanken maar ook het ontspannen van de rug zorgt ervoor dat aan de voorzijde, die ribbendriehoek, die gevormd wordt door het borstbeen als punt bovenin en de onderste ribben de benen van de driehoek, open en zacht is. Die ribbendriehoek is een onbeschermd gebied met weke delen, waar spanning zich kan ophopen. Onze houding is van grote invloed of dit gebied vrij is. Als we onze armen klemmen tegen de romp wordt die driehoek wat in elkaar gedrukt en geeft een gevoel van beklemming en benauwdheid. Als onze rug rond is, de schouders naar voren, het hoofd naar voren, dan wordt die driehoek afgeplet. Of als we een zogenaamde militaire rug hebben waarbij de borst eruit getild wordt, de rug overdreven hol, dan staat die ribbendriehoek onder spanning. In alle gevallen is het middenrif niet vrij en zijn we gauw vermoeid en kunnen ons onzeker voelen. Het gaat om het vinden van het midden in de houding, waarbij de ring rondom het middenrif vrij kan bewegen, de ribbendriehoek open en zacht, de adembeweging niet alleen horizontaal maar ook verticaal. Het middenrif slaat optimaal uit, we zijn niet langer moe maar energiek en kunnen staan voor onze zaak, vol zelfvertrouwen.