Het beoefenen van aandacht, het bewust aanwezig zijn in het hier en nu, zonder te oordelen, maakt dat we wakker worden: ont-waken, dat we helder gaan zien. Helder zien betekent dat je onderscheid kan maken tussen het denken, onze gedachten en dat wat er is, de realiteit. We hebben bijvoorbeeld een bepaald idee over wat meditatie is. We hebben het idee dat in meditatie er helemaal geen gedachten meer zijn, de geest volkomen stil is. Als we zitten in meditatie vanuit deze aanname, door ons daarmee te identificeren zullen we alleen maar gefrustreerd raken. We worden dan geleefd door onze aannames. En gaan voorbij aan dat wat werkelijk is. Namelijk dat er altijd gedachten zijn. Die ‘wilde aap’ in ons hoofd is er altijd, we kunnen hem enkel temmen. Maar dat betekent niet dat die aannames er niet mogen zijn of onderdrukt moeten worden, het betekent dat we helder mogen zien dat het enkel aannames zijn. En dat er een onderscheid is met dat wat er is op dat moment, met de realiteit. Een ander voorbeeld is in de yogabeoefening waarbij iemand met een blessure die een tijdje geen yoga meer heeft gedaan sinds lange tijd weer een vooroverbuiging maakt en merkt dat ze niet zo ver komt. Als ze oefent vanuit herinnering(verleden): ‘vroeger kon ik veel verder’, of vanuit verwachting(toekomst):  ‘ik wil veel verder komen’, dan is er alleen maar frustratie. Alweer wordt je dan geleefd door je denken, in dit geval de herinnering of verwachting. En ga je voorbij aan dat wat werkelijk is. Namelijk de houding die op dat moment wordt aangenomen. Het gaat er nu om dat onderscheidingsvermogen te ontwikkelen tussen dat wat we denken en dat wat er werkelijk is en dat kunnen we alleen als we stilstaan en de tijd nemen om naar binnen te keren om werkelijk te voelen en ervaren in het hier en nu, zonder oordeel. Gun jezelf dat moment van stilstaan, iedere dag opnieuw, een kort moment zodat we kunnen ont-waken.