Reflectie: Ontspannen van lichaam en geest; onthechten
Als we vanuit ontspanning ademen dan ervaren we de adem van onderaf. Die natuurlijke, vrije adem die zijn oorsprong heeft in de onderkant van de romp. Ontspannen betekent loslaten van lichaam en geest. Loslaten van de spieren in het lichaam, maar ook loslaten van de identificatie met het denken en voelen. M.a.w. onthechten.
Om een voorbeeld te geven, als we een yoga houding aannemen dan ga je tot daar waar je een rekking, een strekking, inspanning, misschien een ongemak ervaart. Onze neiging is om ons te verzetten tegen dat ongemak en ons vast te grijpen aan gemak. Die neiging , die reactie is zo razendsnel dat we dat nauwelijks doorhebben. Maar juist die reactie is vanuit gehechtheid, vanuit identificatie met dat wat je ervaart, in dit geval dat ongemak. Dus wat we te doen hebben is het uiteen rafelen van dat hele proces zodat we ons bewust worden van die ingesleten neiging. En dat doen we door heel wakker en alert het ongemak in de houding waar te nemen zonder er in meegesleurd te worden, enkel registreren en het laten. Zonder er van weg te bewegen, ook niet in aandacht. De verbinding met de adem van onderaf ontspant dan de geest verder en brengt je in open aandacht waarin alles tegelijkertijd kan verschijnen. Zowel het gemak als het ongemak. Onthecht, ontspannen, in verbinding met jezelf.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
*********************************************************************************************************************************
Reflectie: Ademen wij vanuit ontspanning?
Als we aan ademen denken dan denken we aan inspanning. We zeggen dan ook ademhalen, alsof we adem zouden moeten halen, alsof we daar iets voor moeten doen, ons daarvoor moeten inspannen. Maar als we ons inspannen om te ademen, dan spannen we onze ademspieren aan en als we spieren aanspannen dan verkorten we de spieren en dat betekent dat we de ademruimte in ons lichaam verkleinen. Terwijl er juist bij de inademing ruimte nodig is in het lichaam. Dus vanuit ontspanning, vanuit het loslaten van spieren kan de adem vanzelf het lichaam in stromen. Dat is een hele andere kijk op ademen, zeker als je het wel eens benauwd hebt of Carapatiënt bent dan is de neiging al gauw om je in te spannen om nog te kunnen ademen. Het helpt dan om te weten dat ons onwillekeurig systeem het ademen regelt, net zoals het onze hartslag regelt. Het ademt in ons, niet ik. Hoe minder die ik zich ermee bemoeit, zijn best doet, in grijpt, hoe meer we het overgeven aan het systeem, hoe meer we kunnen ontspannen, hoe vrijer en natuurlijker de adem zal zijn. En dan zul je de adem van onderaf ervaren in plaats van bovenaf. Dan is er een vrije, natuurlijke adem die start in de bekkenbodem, de onderbuik en de onderrug en van daaruit tot in de onderste ribben (de flanken), de borst, de sleutelbeenderen en de keel. De longen worden dan optimaal gevuld. Als we ingrijpen en adem ‘halen’ dan zullen we de adem van bovenaf ervaren, we tillen de borst en schouders actief op, verkleinen de ademruimte en vullen maar een heel klein gedeelte van de bovenste longen.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
*********************************************************************************************************************************
Reflectie: Een rechte rug, een vrije adem
Zoals je ademt zo denk je; zoals je ademt zo voel je je, zo is je stemming; zoals je ademt zo vitaal ben je. Het is dus nogal belangrijk dat we als vanzelf natuurlijk en functioneel kunnen ademen. Dat betekent dat de buik betrokken is bij de adem, want de beweging van de buik zet onze motor achter de adem aan: het middenrif. Die kan optimaal functioneren door dat laten vallen van de buik, met de mond geopend, wat we vorige week geoefend hebben. Als je met die geopende mond de lippen wat tuit, dan is de keel optimaal ontspannen en geopend. De adem stroomt dan als een kolom vanzelf naar binnen. Uitademend blaas je door een rondje van de mond met een ff-klank waardoor de navel vanzelf naar binnen komt zodat je daarna de buik weer los kan laten, kan laten ‘vallen’.
Heel te recht merkte iemand op dat deze oefening alleen maar lukt als je rug recht is. Een rechte rug is een rug waarbij alle wervels van de wervelkolom gestapeld zijn. Dus vanuit het bekken gezien een afvlakking bij het heiligbeen, een lichte holling in de onderrug bij de lendenwervels, een lichte bolling bij de bovenrug, de borstwervels, en een lichte holling bij de nek. Als de wervels gestapeld zijn dan wordt het lichaam gedragen door het skelet en de houdingspieren. Maar je ziet vaak twee type ruggen: de ene waarbij de onderrug afgevlakt is of zelfs bol, met als gevolg dat de bovenrug nog ronder wordt en de nek een knik moet maken om nog rechtuit te kunnen kijken. De andere rug is de zogeheten militaire rug waarbij de borst er wat uit getild wordt, de onderrug overdreven hol. In beide gevallen moeten de buitenliggende bewegingsspieren in de rug die ‘scheefstand’ continue corrigeren en dat levert spanning op in de rug, de schouders, de nek en de keel. De voorkant is in verhouding slap, de buik kan niet of nauwelijks bewegen, de onderrug is verstijfd, de keel zit op slot. Dus een rechte, mobiele rug is een vereiste om het middenrif ‘aan’ te zetten en te ademen op een natuurlijke wijze. Dan is het denken rustig, onze stemming vredig en voelen we ons vitaal.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
*********************************************************************************************************************************
