Reflectie: Ruimte
Het woord ruimte komt steeds weer terug in deze tijd van Corona: het begon al met de intelligente lockdown waarin we alle sociale ontmoetingen en bezigheden konden doorstrepen in onze agenda en er enorm veel ruimte in je agenda, in je leven ontstond. Maar het viel mij op hoe snel ik die ruimte ook weer had ingevuld. Alsmaar op zoek naar verstrooiing. Terwijl juist die ruimte, die leegte, die stilte het gebied is waarin wij onszelf kunnen leren kennen.
Ook het advies om nu 1,5 meter afstand te houden tot de ander vraagt ons om heel bewust ruimte te geven aan de ander. In de supermarkt ben je nu opeens heel bewust van die ander, heb je aandacht voor die ander, terwijl je voorheen alleen maar aandacht had voor je eigen boodschappen. En die ruimte geven aan de ander, de ander voorop stellen is bij uitstek het gebied van vierde chakra, ook wel het hart chakra genoemd: het gebied van de borstwervels met de uitstraling naar voren toe, de borst, de schouders, de armen en de handen. Dit is het gebied van onvoorwaardelijke liefde, van vreugde. En als dan iemand die 1,5 meter niet in acht houdt en binnen die ruimte komt merk ik bij mezelf ergernis. Met de vraag of ik die ergernis de ruimte kan geven, inplaats van dat af te reageren op de ander of op mezelf. Ergernis ontstaat vanuit het ik, het gebied van derde chakra: de lendenwervels met de uitstraling naar voren toe, de maagstreek, de zonnevlecht en opzij de flanken. Daar waar de mens zich heeft opgericht en er een ik-besef is ontstaan. Door deze gebieden te openen kunnen we de energie vanuit derde chakra omhoog brengen naar vierde chakra, zodat er ruimte komt voor alle emoties die ontstaan vanuit het ik en zodat er ruimte ontstaat voor de ander. Want juist in die vreugdevolle verbinding met de ander voelen wij ons compleet.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
*********************************************************************************************************************************
Reflectie: Vertragen en verstillen
In deze tijd van de Coronacrisis word je uitgenodigd om te vertragen en te verstillen. Of je het nu heel druk hebt met je werk en met de begeleiding van het schoolwerk van je kinderen of dat je op het moment niet zo veel te doen hebt, werkeloos thuis, de Coronatijd vraagt ons naar binnen te keren en tot stilstand te komen. We kunnen niet naar ons werk, naar school, naar de sportschool, de film, uiteten, op vakantie, naar de yoga. Onze actie-radius is beperkt. En juist deze beperking geeft ons de kans naar binnen te keren, geeft ons de kans te vertragen en te verstillen, zodat we inzicht krijgen in wat er nu werkelijk toe doet in het leven. We kunnen eindelijk uit die ‘rat-race’ stappen die we zelf van ons leven hebben gemaakt. In de yoga beoefening verstillen we in de houding, een meditatieve verstilling, zoals we ons lichaam in de meditatie onbeweeglijk houden zodat we alle bewegingen in de geest kunnen waarnemen. En dat verstillen doen we met behulp van de adem. Door de adem beweging te ervaren in het lichaam, dus niet alleen in die delen die vrij zijn maar ook in die delen waar je druk ervaart, kun je de adembeweging ervaren in het hele lichaam, waarin zowel ruimte als druk tegelijkertijd aanwezig is. Je bent dan een open ruimte, een open aandacht waarin alles plaats kan vinden, zowel het gemak als het ongemak, zowel de inspanning als de ontspanning, zonder voorkeur of afkeer. Gelijkmoedig als een yogi ben je één ademend, levend geheel waarin alles plaatsvindt. Helemaal in het hier en nu. Eén, niet twee. Aanvaard de uitnodiging in deze tijd om te vertragen en te verstillen.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
*********************************************************************************************************************************
Reflectie: We zijn één, niet twee.
Misschien merken jullie dat ook in deze tijd van het Coronavirus een soort continue bezorgdheid, een permanent dreigend gevoel zo in je achterhoofd. Ik had het er van de week met mijn zoon over en die zei: kun je dat erkennen, dat die gevoelens er zijn? En dat was precies de spijker op zijn kop; dat is precies wat ik niet doe! Door die gevoelens niet toe te laten, weg te drukken of te negeren scheidt ik me als het ware af: een ik die zich afscheidt van dat gevoel van onzekerheid, ongerustheid. Ik maak als het ware twee: een ik en die gevoelens. Met het idee dat als die gevoelens nu maar weg zijn, dán gaat het weer goed met mij. Maar door die wijze opmerking realiseerde ik me dat dat afscheiden nu precies is wat mij doet lijden, want we zijn niet twee, we zijn één. Eén grote ruimte waarin zowel prettige als onprettige gevoelens zich tegelijkertijd kunnen afspelen. Het is dus precies andersom dan wat we steeds doen: doordat we ons identificeren met onze gedachten, emoties en sensaties verliezen we het zicht op die oneindige ruimte die we zijn waarin die gedachten, emoties en sensaties plaatsvinden. In de yoga beoefening krijgen we dat inzicht door een houding aan te nemen totdat er een strekking, een druk, een ongemak voelbaar is. Door nu de aandacht te richten op de adembeweging in het lichaam, die voelbaar is in de vrije delen van het lichaam (daar waar het gemak is) en die adembeweging mee te nemen naar daar waar we het ongemak ervaren, kunnen we de adembeweging ervaren in het hele lichaam. Eén ademend geheel waarin zowel het gemak als het ongemak tegelijkertijd voelbaar is. Ervaren we, dat we één zijn, niet twee. En lijden we niet langer aan afgescheidenheid.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
*********************************************************************************************************************************
