Reflectie:  Volledige aanvaarding

Als we samenvallen met dat wat we in ware essentie zijn, namelijk open aandacht, is er volledige aanvaarding. Aanvaarding is niet iets wat je doet, aanvaarding is een staat van zijn. We hoeven niets te veranderen, er valt niets te bereiken. We kunnen stoppen met het geluk buiten ons te zoeken. In de yogabeoefening kunnen we ervaren wat dat is, die open aandacht, die aandacht die niets uitsluit. Maar op het moment dat we worden meegesleurd in onze sensaties, gedachten en emoties dan vernauwen we de aandacht, we sluiten al het andere uit. Die identificatie versluierd dat wat we werkelijk zijn.

Een voorbeeld uit de vorige les waarin we met gekruiste benen vooroverbogen onze armen en hoofd lieten rusten op wat kussentjes hadden sommigen veel kussens nodig en werden daar heel giebelig en vergoelijkend over, iemand zei: ik ben zo stijf! Deze identificatie met stijfheid ontstaat omdat we vergelijken: want hoe weet je dat je stijf bent, als je niet ook weet wat flexibiliteit is? Of je vergelijkt jezelf met de yogajuf of met hoe je vroeger was. Deze identificatie met stijfheid ontstaat omdat we verwachtingen hebben: zoals de juf het voordoet, zo moet het. Of ik moet dit kunnen. Allemaal aannames waar we ons mee identificeren. In open aandacht is stijfheid/flexibiliteit een ervaring die in ons verschijnt. Niets meer, niets minder. Het gaat niet om de hulpstukken die we nodig hebben om een oefening te volbrengen, het gaat om de innerlijke ervaring en ontmoeting met onszelf. In open aandacht is er een beleving van stijfheid en flexibiliteit, tegelijkertijd, is er een staat van volledige aanvaarding. Zijn we in harmonie, in vrede met dat wat is.

Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.

 *************************************************************************************************************************************