Reflectie: Aanvaarding: achteroverleunen in het leven.
Ruim 4 dagen in een Sesshin (zenretraite) met heel veel zitten (mediteren) van ’s ochtends 6 tot ’s avonds 10 uur heeft mij doen vertragen. En in aandacht gebracht. Door stil te zijn en te worden keerde ik naar binnen en kon ik aandachtig waarnemen wat al mijn neigingen en gewoonten zijn. Ik kwam erachter dat ik al mijn hele leven als een idioot bezig ben iemand te zijn die ik in wezen niet ben. Door alsmaar mezelf te willen verbeteren, te veranderen, de beste moeder te willen zijn, de beste in mijn vak, de leukste vriendin, me zo voor te doen dat iedereen mij aardig vind enz. enz. In wezen is dat alleen maar verzet. Verzet tegen de levensstroom zoals die stroomt.
Ik zag in dat je als het ware achterover kunt leunen in die levensstroom, in aanvaarding voor dat wat ís. En dat geeft een diepe ontspanning, want de levensstroom willen veranderen kost alleen maar heel veel energie. Die aanvaarding, dat achterover leunen in die levensstroom is niet fatalistisch, zo van: zie je nou, dat overkomt míj nou altijd. Nee, dat achterover leunen is in verbinding. In verbinding met jezelf, in verbinding met de wereld rondom. En die verbinding met jezelf bevindt zich fysiologisch gezien in de onderbuik. Aandacht in dat gebied maakt dat je thuis bent in jezelf, in je kern. Verbinding met de wereld rondom ontstaat vanuit de borst. Maar die verbinding vanuit de borst kan pas werkelijk ontstaan als er verbinding is met jezelf, diep in de buik.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
************************************************************************************************************************************************
