Open, liefdevolle aandacht, dat wat we zijn, vindt plaats in het hier en nu. Zodra we ons identificeren met onze ervaringen, vind dat plaats in het verleden, de herinnering. Als we ons bijvoorbeeld identificeren met stijfheid, door te zeggen, te denken: ik ben stijf, nemen we dat aan vanuit een herinnering van wat stijfheid is en geven het vanuit de herinnering continuïteit. Daarmee sluit je souplesse en al het andere uit, versluier je open, liefdevolle aandacht, dat wat je bent. Verlies je dat gevoel van éénheid, héélheid.
Om in het hier en nu te zijn hoeven we ‘simpelweg’ de aandacht bij de adem in het lichaam te brengen. Want het lichaam is hier en de adem is nu. Uit het hoofd, in het lichaam. In deze tijd van computers en mobiele telefonie een uitdaging. Patanjali schreef het al zo’n 200 jaar voor Christus in de Yoga Sutra”s: “En nu wordt yoga uiteengezet. Yoga is het wervelen stilleggen van de geest. Dan is het ziende thuis in zichzelf.”(sutra 1.1, 1.2, 1.3) Eén van de wervelingen van de geest is: herinnering. Telkens de aandacht laten rusten in het centrum van het lichaam (Hara) en bewust worden van de adem aldaar brengt ons telkens terug in het hier en nu. Zodat het ziende thuis komt in zichzelf, zodat we open, liefdevolle aandacht zijn, zodat we zijn.
Vind je deze reflectie mooi of interessant, of op een andere manier waardevol?
Meld je dan aan bij reflectie@yogabijsan.nl dan ontvang je de reflectie elke week in je mailbox.
***********************************************************************************************************************************************