We zijn bezig dat diep ingesleten gewoontepatroon van het najagen van geluk bewust te maken. Het gewoontepatroon om het onprettige, het ongemak te vermijden en het prettige, het gemak vast te houden. Want dat is precies wat ons vastzet, gevangen houdt, wat ons doet lijden. Door nu te verstillen in de yogahouding en heel wakker en alert bij het ongemak te zijn wat we ervaren in de houding, kunnen we ons verlangen opmerken, onze neiging om meteen te reageren op dat wat er is. En beginnen we op te merken dat het ongemak komt en gaat, het gemak komt en gaat. En dat het ongemak vermijden en het gemak vasthouden  onmogelijk is en dus een conflict oplevert met alle spanning van dien. Patañjali schrijft in de Yoga Sutra’s met welke mentale houding we kunnen oefenen. Hij nodigt ons uit om te oefenen met Samtosha.  Samtosha betekent letterlijk tevredenheid. En dan niet tevredenheid mét iets, want dan zit je weer vast in dat najagen van geluk. Die tevredenheid kennen we wel, als je lekker op een terrasje zit met een goede vriend, of je ziet een mooie zonsondergang, of je nuttigt een heerlijke maaltijd… Patañjali bedoelt tevredenheid zonder iets. In het woord tevredenheid zit het woord vrede, hij bedoelt dan ook, in vrede met dat wat ís. In aanvaarding met dat wat is, of dat nu een gemak of een ongemak is. Hij vraagt ons: oefen tevredenheid, op ieder moment van de dag. In aanvaarding met dat wat is. En dat is niet in een gelatenheid waarin alles je maar overkomt, want is er iets wat je kunt veranderen, verander het, maar is er iets wat je niet kunt veranderen, aanvaard het. In vrede, in aanvaarding zijn met dat wat is. Oefen Samtosha. Zodat we vrij zijn.