De middelste ademruimte, het gebied rondom het middenrif, is het kruispunt van de verticale adembeweging en de horizontale adembeweging. De verticale adembeweging vanuit de onderste ademruimte, waar we geborgenheid en verbinding met de aarde ervaren wordt doorgegeven door het middenrif naar de bovenste ademruimte alwaar we vreugde en verbinding ervaren met de kosmos. De horizontale adembeweging vanuit het midden van de romp, de ribbenring rondom het middenrif, is de verbinding met de wereld binnen en buiten ons. Het is dus van groot belang dat het kruispunt vrij is, zodat er een balans kan zijn tussen beneden en boven, aarde en hemel, maar ook tussen binnen en buiten. We zouden beneden en boven kunnen vergelijken met een luchtballon: de bovenste ademruimte is de ballon die alleen maar wil stijgen. Als we geen tegenwicht leggen in het mandje eronder (de onderste ademruimte) dan stijgen we op, worden we zweverig. Als we te veel gewicht in de mand leggen worden we te zwaar, te geaard en komen we niet meer in beweging. Maar ook binnen en buiten: als we te veel naar binnen gekeerd zijn verslapt de ribbenring, de rug wordt rond, de ribbendriehoek klein. Als we te veel naar buiten gekeerd zijn dan ontstaat er spanning in de rug en de ribbendriehoek is uitgerekt. In beide gevallen is de ribbenring niet vrij. Ook stress en het klemmen van de armen belemmert een vrije beweging van de ribbenring en dus een optimale uitslag van het middenrif. Als we onze fysieke en mentale houding aanpassen zodat de middelste ademruimte vrij is, zijn we zowel goed geaard in onszelf zodat we kunnen groeien en onszelf kunnen ontplooien en tegelijkertijd hebben we verbinding met de ander en onszelf. Zijn we niet te verlegen en onzeker, maar ook niet te luidruchtig en arrogant. Zijn we in balans. Dan kan de adem ons kalmeren en vitaliseren.