Als we naar een kleine kinderen kijken die net kunnen zitten dan zien we dat zij kaarsrecht en moeiteloos met een opgestrekte rug zitten. Op het moment dat ze naar school gaan en de hele dag op een stoel moeten zitten verdwijnt dat. Hoe kunnen we die moeiteloosheid in de oprichting terug vinden in onze houding? De sleutel hiertoe is meegaan met de zwaartekracht. Dat is een natuurwet, hoe meer die kracht naar beneden gaat hoe meer er een opwaartse kracht ontstaat die zijn weg vindt door het skelet omhoog. Maar dan dient het skelet wel goed gestapeld te zijn zodat er doorgifte van die kracht is. Heb je de knieën gebogen, het bekken gekanteld, de borst er wat uitgetild, het hoofd naar voren, dan zijn dat allemaal zogenaamde knikken in die keten. Onderbrekingen van die kracht omhoog en dat zullen we dan moeten compenseren met buitenliggende bewegingsspieren. Bewegingsspieren kun je kort en krachtig inzetten maar moeten daarna herstellen. Als ze de hele tijd aanspannen om de houding te dragen zonder herstel dan komen er chronische klachten. Dus meegaan met die zwaartekracht, zittend door de zitbeenderen heen en staand door het midden van de voetzool. De knieën , heupgewrichten, schouders en oren in één lijn boven het midden van de voetzool. Dan komt er ruimte en lichtheid in de houding die nu gedragen wordt door het skelet en die dieper gelegen houdingsspieren. Lichtheid en ruimte voor de adem. Met de nadruk op die onderste ademruimte die dient als een ademsteun. Want als je de adem kan ervaren in de onderste ademruimte, in de onderbuik, de bekkenbodem en de onderrug, weet je zeker dat er een verticale adembeweging kan zijn tot in de bovenste ademruimte, maar ook een horizontale adembeweging, vanuit de middelste ademruimte zijwaarts tot in de ellebogen. Dan is het lichaam vrij, de adem vrij. De geest vrij en kalm.