Als we de adem diep in de onderbuik, bekkenbodem en onderrug ontvangen kan het middenrif optimaal uitslaan zodat er een optimale hoeveelheid zuurstof in je lichaam wordt opgenomen. Als de adem hoog is, in een klein deel van de borst zul je drie of vier keer zo vaak in- en uit moeten ademen om dezelfde hoeveelheid zuurstof binnen te krijgen. En dan kun je je wel voorstellen dat die adem heel wat sneller moet verlopen. De hoge adem is dan ook een snelle, korte adem, de diepe buikadem is een kalme, lange adem. Is de adem kalm dan is de geest kalm. We kunnen de adem kalmeren door de bekkenbodem actief los te laten bij de inademing en aan te spannen bij de uitademing zodat we de adem van onderaf stimuleren, die rustige, kalme adem. Maar er is nog een manier om de adem te kalmeren. En dat is door de uitademing bewust te verlengen t.o.v. de inademing. Inademen is energie op doen, leven, uitademen is loslaten, ontspannen. Als we die beide methoden nu combineren: dus het aan- en ontspannen van de bekkenbodem en bewust de uitademing verlengen zal de adem kalmer en kalmer worden, de geest kalmer en kalmer. En in die kalmte is er enkel helderheid en onderscheidingsvermogen.