Merk je gewoontepatroon de hele dag door om het onprettige te vermijden en het prettige vast te willen houden. Misschien doe je dat door heel erg je best te doen of juist door terug te houden, in beide gevallen doe je dat vanuit angst. Angst om het ongemak te ervaren, angst om het gemak los te laten. En we weten dat angst verkrampt. Angst zet vast. Bevrijd jezelf van deze verkramping in het leven, door enkel te zijn met dat wat is: de inspanning die nodig is, de ontspanning die mogelijk is.  In de yogabeoefening hoor ik vaak: ik wordt dan duizelig, benauwd of misselijk. De uitnodiging is om te zijn met die duizeligheid, benauwdheid of misselijkheid. Ook met pijn, om daar mee te zijn, met een onderscheid tussen rode en groene pijn. Rode pijn vraagt om een reactie anders ontwikkel je blessures. Met de uitnodiging om ook daarmee te zijn als je een yogahouding niet kunt uitvoeren door een blessure. Groene pijn daarentegen is een pijn die te verdragen is. Het voelen, ervaren van het ongemak en het laten. Zodat alles wat zich aandient gelijkwaardig ervaren wordt, zonder voorkeur of afkeer. Niet langer het bestendigen van angst, maar het ontwikkelen van vertrouwen. En dat kun je oefenen door lang en onbeweeglijk in de houding te blijven. In verbinding met dit ademende lichaam waarin alles tegelijkertijd plaatsvindt, zowel het ongemak als het gemak. Voorbij prettig en onprettig. En dan zul je merken dat er een diepe rust en ruimte ontstaat. Een gevoel van opluchting, je hoeft niet langer continue weg te rennen voor ongemak en vast te houden aan gemak.