De adem van onderaf ervaren, vanuit de onderbuik, de bekkenbodem en de onderrug is de sleutel tot de verbinding met ons zelf. Met hét Zelf, onze bron, dat wat we werkelijk zijn, die open aandacht waarin alles gelijkwaardig verschijnt. Zonder voorkeur, zonder afkeer. Onthecht van dat wat we prettig en onprettig vinden. De adem van bovenaf ervaren geeft verbinding met het hoofd, het denken. En juist het denken versluiert en vernauwt die open aandacht, zodat we niet meer helder kunnen waarnemen wie we werkelijk zijn.

Om nu letterlijk die adem van onderaf te ervaren, die adembeweging in de onderbuik, bekkenbodem en onderrug te voelen, is het nodig dat die hele onderkant van de romp mobiel is. De meesten van ons hebben een gespannen onderrug, zonder dat we dat in de gaten hebben overigens. Als spieren continu zijn aangespannen dan laten ze moeilijk los. Is er geen beweging in te krijgen. Juist die bewegingsruimte die we nodig hebben voor de adem. Dus de onderrug heeft juist ontspanning nodig. De voorkant, de onderbuik is vaak helemaal slap. Als spieren helemaal slap zijn kunnen ze ook niet meer loslaten. De onderbuik dient dus juist getraind te worden. En de bekkenbodem voegt zich naar die voor- en achterkant, de voorzijde van de bekkenbodem is vaak te slap, de achterkant te gespannen. Het afzonderlijk aan- en ontspannen van de kringspieren in de bekkenbodem brengt de bekkenbodem in de juiste tonus om de adembeweging toe te kunnen laten. Dan kunnen we de adem van onderaf ervaren en zijn we in verbinding met open aandacht, die ruimte waarin zowel het prettige als het onprettige tegelijkertijd kan verschijnen.