Zoals Rumi schrijft in zijn gedicht de Herberg, is dit mens-zijn een soort herberg waarin we telkens nieuwe gasten kunnen verwelkomen. En met nieuwe gasten bedoeld hij voornamelijk gedachten en emoties. In de yogabeoefening kunnen we ook de sensaties in het lichaam verwelkomen als gasten die ons bezoeken. Het gemak en het ongemak, de inspanning en de ontspanning gelijkmoedig verwelkomen. Op die manier is het duidelijk dat er een verschil is tussen de herbergier (de stille getuige) en de gasten (de sensaties in het lichaam). Dat geeft inzicht in dat wat we ervaren en voelen, dat we dat niet zijn. Want wat we telkens doen, is het identificeren met dat wat we ervaren. Bijvoorbeeld je ervaart stijfheid tijdens een houding. Als je aanneemt dat je stijf bént, of dat je de houding niet kan, is er identificatie met de ervaring van stijfheid. En zet je jezelf vast, er is dan geen mogelijkheid meer tot souplesse. Bovendien versluierd dit het inzicht dat we open ruimte zijn waarin stijfheid plaatsvindt. (Je bént niet die stijfheid, want als die stijfheid oplost dan ben jij er toch nog?!)

Deze methode van emoties, gedachten en sensaties ontvangen als gasten in de herberg kunnen we ook toepassen op de adem. Door aandachtig de adem waar te nemen als een stille getuige, zonder je ermee te bemoeien, kan de adem vrij zijn. Als de adem vrij is, is de geest en het lichaam vrij.   Want de adem is de verbinding tussen lichaam en geest. Met open aandacht neem je gelijkmoedig waar of de adem lang of kort is, diep of oppervlakkig, hoorbaar of geruisloos, vloeiend of in horten en stoten enz. Op het moment dat je denkt, dat je verkeerd ademt, of dat je adem moet hálen is er identificatie met de adem. En zet je de adem onder druk. Het kan ook zijn dat je diep ingesleten gewoontes hebt ontwikkeld in de adem. Door bijvoorbeeld continue te snuffen. Daarmee zet je de inademing telkenmale onder druk. Of door zwaar te ademen, word het denken, het leven zwaar. Of als je een inspanning verricht het vastzetten van de adem. Dan zet je het denken en het lichaam vast. Als de adem onder druk staat, staat de geest en lichaam onder druk. Als de adem vrij is, is de geest en het lichaam vrij.